Subiektywna Lista Przebojów Poezji Współczesnej. Notowanie 18.

1. Marcin Świetlicki „Olifant” (146) 1--->1 2t.
2. Piotr Gajda „Światłoczułość” (116) N--->2 1t.
3. Mariusz Grzebalski „Jan Kaczmarek idzie do piachu” (114) N--->3 1t.
4. Roman Honet „Alicja po drugiej stronie” (106) N--->4 1t.
5. Sławomir Płatek „bez uprzedzeń” (104) 3--->5 5t.
6. Bogdan Prejs „sympathy for joseph” (103) 2--->6 6t.
7. Andrzej Sosnowski „Honi Suit” (93) 5--->7 3t.
8. Krzysztof Jeleń „Apel Ciemnodoliński” (77) 8--->8 2t.
9. Maciej Woźniak „Leonard Cohen śpiewa o nocy w hotelu Chelsea” (72) 7--->9 13t.
10. Agnieszka Gałązka „bo w życiu musi być słłłitaśnie” (66) N--->10 1t.
-------------------------------------------------------------
11. Piotr Kuśmirek „Wrocław-Kraków” (65)
12. Marta Podgórnik „Przegląd snów w grupie” (54)
13. Bożena Barda „Czy ktoś już dla ciebie tak umierał?” (43)
14. Janusz Błaszczyk „Konwój” (38)
15. Agnieszka Wolny-Hamkało „Wychodziny” (35)
16. Aleksandra Kocur „Okrągłe” (22)

2 x Alicja i okolice (2007-2011)

Jutro nigdy nie nadejdzie

„Czy mógłbyś mi łaskawie powiedzieć, w którą stronę mam pójść?

- Zależy to w dużym stopniu od tego, w którą stronę zechcesz pójść - powiedział Kot

- Nie zależy mi na tym w którą... - powiedziała Alicja

- Więc nie ma znaczenia, w którą stronę pójdziesz - powiedział Kot”

Znów nie przypomnę sobie wcale

Co przyszły tydzień mi przyniesie

I nie pamiętam smaku dżemu

Z jabłek co zrodzi nowa jesień

Nie poznam też teraźniejszości

Bo w przeszłość ciągle się odsuwa

Głowa bez ciała nie istnieje

Ciało bez głowy – żadna zguba

Jutro więc nigdy nie nadejdzie

Chociaż nadchodzi tu na pewno

Czy jest, czy było, czy też będzie?

Może to przemijania sedno?

Jeśli pomyślę – cofam w przeszłość

Nie poznam jeśli nie zobaczę

Nie ujrzę wspak płynącej rzeki

Miejsca gdzie Twoje brzmi inaczej

I w ile niemożliwych rzeczy

Mogę uwierzyć przed śniadaniem

Jeżeli szybko zamknę oczy

a tylko uśmiech mój zostanie

Białych królików kręte drogi

Wiodą mnie przez logiki prawa

Lecz tylko jedno mam życzenie

Być tym, czym sam chcę się wydawać

Niepamięć

Jeśli się rozsypiesz, nazwij to lodem.

Zima jest tkanką, a po drugiej stronie

czeka Alicja, córka diabła. W jej snach

jesteśmy najprawdziwiej żywi.

Nazwij to snem i narysuj mnóstwo,

zanim nas nie przerwie śmierć

- nieistotny odnośnik do wszystkiego

co ważne (postaw krzyżyk, cyfrę, gwiazdkę).

Lepiej nazwij to czasem, a pod powiekami

zatrzymaj lepki łubin, dojrzewanie,

łatwopalny fragment wspólnej drogi,

bo nie trafimy po raz drugi w to samo miejsce.

Czasem nazwij mnie. Może moje imię

z łaskawych krain o łagodnych zimach

ułoży się do snu. Diabeł tkwi w szczegółach.

Alicja zna je do głębi. Dobrze o nich milczy.

Moje spotkanie autorskie

Popioły, woda, rtęć zapadła w ustach

Popioły, woda, rtęć zapadła w ustach

Here lies one whose name was writ in water.

- napis na grobie Johna Keatsa

Oto jest głowa. Czytaj: to jest miejsce głowy.

Próżnia, która wyrasta z czułych miejsc języka.

Nie zna morusu, zmierzchu, przywiązuje wagę

do bezsensownych gestów. Łupina maskuje

zgorzel. Słowa, zamknięte zamiast piasku w workach

z juty, tworzą bariery, sączą się po pierwszym

śmiertelnym strzale. W miejscu skąd wyruszyliśmy,

wyrasta napis „koniec”. Za nim przemykają

czujne zwierzęta, białe od tynku zranionych

domów. Nieostre światło wydobywa na wierzch

splatane ścięgna torów, a przy nich poduszki

mokre od tramwajowej żółci, nieustającej

przemocy w każdym swojskim zakątku. Na takie

narzędzia przystaliśmy, napełniając dłonie

ogniem, usta popiołem, wypisując nasze

imiona w płytkiej wodzie. Bez żadnego wsparcia. 

Oto jest głowa. Czytaj: Nie ma na nią miejsca.

Subiektywna Lista Przebojów Poezji Współczesnej. Notowanie 17

SLPPW nr 17

1. Marcin Świetlicki „Olifant” (191) - 1
2. Bogdan Prejs „sympathy for joseph” (135) 2 V
3. Sławomir Płatek „bez uprzedzeń” (122) 1 IV
4. Piotr Kuśmirek „Wrocław-Kraków” (112) 4 II
5. Andrzej Sosnowski „Honi Suit” (104) 6 II
6. Marta Podgórnik „Przegląd snów w grupie” (91) - 6 I
7. Maciej Woźniak „Leonard Cohen śpiewa o nocy w hotelu Chelsea” (87) 8 XII
8. Krzysztof Jeleń „Apel Ciemnodoliński” (78) - I
9. Bożena Barda „Czy ktoś już dla ciebie tak umierał?” (72) 3 II
10. Aleksandra Kocur „Okrągłe” (71) 9 II
---------------------------------------------------------------
11. Krzysztof Ciemnołoński „Kobieta wąż z obrazu bez tytułu” (68)
12. Wojciech Roszkowski „Nokia connecting people” (67)
13. Joanna Lech „Mgnienia” (66)
14. Justyna Krawiec „Krew wypływa zawsze z lewej aorty” (60)
15. Hanne Aga „Utan bevis” (39)
16. Anna Czerkawska „Wandzia” (22)

Złote tarasy i inne brudy powszednie

Złote tarasy

Jest tylko wiara, nadzieja i wiedza.

Sny rozgwieżdżone i niepokój nieba.

Agnieszka Kuciak Ballada o perle

mój piękny książę, małe pantofelki

i cały zestaw miękkich świdrygułek,

perełki, wsuwki, różowy komplecik

- wraz z dzidzią lalką hajskul ponykucyk,

i głos anioła, potem mister perfect

z gatunku pitta albo dżordżi klunej

mniej piękny książę, choć taki co zechce

i em jak ciało (koniecznie z języczkiem)

mebelki, skóra z ikeą w komplecie,

na naszej klasie, wklei się lub wyśle,

w tunezji dzieci, palma, ładne zdjęcie,

a ten mostowiak to tak czule tuli

mrok, spity książę pokazuje plecy,

ciało jak balast (weźmie, potem przyśnie),

dzieci usłyszą jak kanapa trzeszczy,

przystojny brunet dyskretny, intymnie,

to body z triumfa i krem na rozstępy,

jutro solarium lub lampy na smutek

Papier-mache. Wiersz brudny.

Kalekie dziecko w nędznej telewizji

jest głosem Boga. Cóż, to kwestia gustu,

a może braku? Bóg ma tysiąc odmian –

głupiec, polityk, bóg-precel na wózku,

sangwinik, kibic lub żywa pochodnia.

Jedna twarz mniej czy więcej nie robi różnicy

- te sztuczne bożki można aż do skutku

mnożyć, a potem rzucać w kąt , więc nie uchwycisz

niedorzeczności wiary w sens ludzkiego smutku.

Niepowtarzalność masek jest zbyt monotonna.

Bóg – papier-mache, które nakładamy

na nasze twarze zamiast makijażu.

Pod nim jest nic.

Subiektywna Lista Przebojów Poezji Współczesnej. Notowanie 16.

Od prezesa Piotra Mosonia.

1. Sławomir Płatek „bez uprzedzeń” (180) 2 III
2. Bogdan Prejs „sympathy for joseph” (153) 4 IV
3. Bożena Barda „Czy ktoś już dla ciebie tak umierał?” (126) - I
4. Piotr Kuśmirek „Wrocław-Kraków” (122) - I
5. Krzysztof Ciemnołoński „Kobieta wąż z obrazu bez tytułu” (111) 1 II
6. Andrzej Sosnowski „Honi Suit” (105) - I
7. Justyna Krawiec „Krew wypływa zawsze z lewej aorty” (102) 3 III
8. Maciej Woźniak „Leonard Cohen śpiewa o nocy w hotelu Chelsea” (99) 8 XI
9. Aleksandra Kocur „Okrągłe” (89) - I
10. Wojciech Roszkowski „Nokia connecting people” (82) 6 VI
-------------------------- -------------------------- -------------
11. Joanna Fligiel „Trzecia” (80)
12. Paweł Sarna „Czarny Ojcze Nasz” (73)
13. Michał Piętniewicz „Święto zmarłych” (64)
14. Mark Ford „Brydżystko z turniejów międzynarodowych” (49)
15. Norbert Kulesza „Mój ląd” (42)
16. Karol Maliszewski „Miłość” (39)

There is no dark side of the moon really... matter of fact it's all dark

z tomiku "Aubade Triste" 

El armario de carradina

czemu wciąż piszesz czernią, nie korzystasz

z tych wszystkich możliwości, odcieni, niuansów?

co cię przybiło, nisko, tak nisko, że czujesz

tylko cierpki chłód ziemi, zapach martwych zwierząt?

dlaczego drapiesz rany, zamiast pilnie czekać

aż się zabliźnią, zajdą mgłą lub się zapomną?     

gdzie zgubiłeś barwy?

czy znalazłeś już kogoś, kto w razie potrzeby

przetnie nić ponad węzłem i owinie głowę  

w płótno, powie dwa zdania (z sensem), potem zgarnie

zawartość szaf i szuflad? dokąd spłyną ze ścian

jasne plamy po świętych obrazkach, krzyżykach?

jaka siła wyciągnie zardzewiałe gwoździe?

i czy będzie światło?

czemu znowu rzucasz chleb na wody płynące,

skoro dostajesz kamień zamiast odpowiedzi?

http://www.youtube.com/watch?v=KhidH2gtSYI

I widzisz poza każdą twarzą coraz głębszą pustkę

granat i aksamit

O ciemno ciemno ciemno. Wszyscy odchodzą w ciemność…

T.S. Eliot East Coker

nie zdążyłeś odpowiedzieć na pytanie,

co z nas zostanie, kiedy spadnie niebo.

słyszałem tylko, jak mruczysz ‘zgroza…zgroza…’,

a słowa wolno zataczały koła

(niektóre głowy tak lubią się toczyć). 

napełniłeś mnie słomą, wpadłem prosto

w rzekę spuchniętą od nadmiaru piany.

pod spodem świeciły: pies, kamień i gwiazda.

wyżej na jednej kresce bujało się niebo.

zabrakło nitki, by się przeprowadzić

z ciemności w ciemność, na krótko przed chwilą,

gdy wybuchł język, sypiąc odłamkami frazesów

o bliskości (to gorycz wyrwała zawleczkę).

Mayday, mayday, mayday! (vol.1)

Ave Lancastria gratia plena!

Na wysokościach, gdzie była chwała, wywar

piliśmy z popiołu, piołunu, szaleju. My, dzieci

Gadareńczyków skryte w ptasich brzuchach.

Łapali nas w strugi światła i ściągali na dół,  

a wtedy sypaliśmy iskry wprost z glinowych żagwi. 

Pod nami buzowała ziemia, kiedy tak na oślep

wymierzaliśmy wyrok wrogim mrówkom.

Termit topił tysiące kopców w zwartą bryłę.

W mroku śmierć miała kolor i gładką fakturę

bursztynu. Tak krzycząc zastygały miasta.

Na ich kamienne głowy zrzucaliśmy z siebie

całą nienawiść, choć przecież ktoś inny

powołał nas do życia w szeregu i wtłoczył

w świńskie skóry z naszywkami. Szloch

wysysał tlen z masek przed powrotem do życia.

Pod spodem mieliśmy grozę, wewnątrz jedno

imię dla wszystkich. W smyczach interkomów

hulał głos wskazujący ścieżki do gniazd.

Tarliśmy brzuchami o ziemię i czasem

dawało się zasnąć bez pacierza mejdej, mejdej.  

Pierwsze stworzenie Anny

Pierwsze stworzenie Anny

with the stranger's seed blooming

into the flower called Horrid

Anne Sexton 45 Mercy Street

Musiała mieć smukłe palce, smukłe aż do bólu

kości, które łamała, łapiąc równowagę

pomiędzy wydartą frazą a kolejną porcją

danielsa (mógłbym chyba tak to zapamiętać).

Lecz przecież znam ją tylko od słowa do ostatniego

haustu dozowanego przez skrzętny tachometr

buicka. Na tylnym siedzeniu kołysze mnie

wolno wraz ze starym Kurtzem, szepcząc: horrid, horrid.

I jest w tym ten cudowny zgrzyt zamka,

co wkręca się w brzuch za każdym razem,

gdy muszę wyjść z mojej skrzyni. To kobieca

torebka wypełniona po brzegi całym światem.

Logos nas spuścił ze smyczy, jak graniczną rzekę,

a po trzech dniach porzucił, zabierając wiosła.

Enter Sandman

a teraz ułóż mnie do snu (wiktoriańska galeria pośmiertna)

mamy otwarte oczy, ale nie sięgamy wzrokiem

głębiej niż na paznokieć. za to oni widzą

nieuchwytne oznaki zmierzchu. te uśmiechy,

pełne zakłopotania, kiedy ślizgamy się po powierzchni

życia, jak cicha rtęć zastygająca na szklanych płytkach.

rankiem zdejmiemy odciski z własnych śladów.

jedyne co nas oddziela od wspólnych, niedzielnych spacerów,

to soczewka i rozbłysk magnezu w wąskiej szczelinie,

szelest martwych koronek, metalowy stelaż.

resztę zgasi sztywna cisza. stracimy ją bezpowrotnie,

gdy tylko otworzymy usta. otwór na klucz lub żeton.

obraz jest czysty, mówi: śmierć to miejsce, nie czas.


http://www.youtube.com/watch?v=K2jfV1DzcuQ&feature=related

Na dobry początek

Dziś dowiedziałem się, że Karol Graczyk pracuje w Cyfrowym Polsacie. Kiedy uświadomiłem sobie znaczenie tego wydarzenia, postanowiłem wystartować z moim blogiem poetycko-krajoznawczym. 
Wizja Karola-helpdeskowca, Karola-Niezbędnego, Karola-Pomocnej Dłoni (ale, ale Honi Soit Qui Mal Y Pense) wstrząsnęła mną do głębi.  Pomnę jak kilkanaście tygodni temu Karol w Świdwinie, na finale konkursu im. Śpiewaka i Kamieńskiej, w trakcie tzw. biesiady poetyckiej wykonał jako swój utwór fragment instrukcji obsługi dekodera Cyfrowego P. Ziarno zostało zasiane. Tupolew spadł.
A tak na poważnie.
 To Piotr Gajda jakiegoś czasu namawiał mnie usilnie, tudzież i zarówno Robert Rutkowski. Zobaczymy co z tego i owego wyjdzie. 

Immobilajzer

A może mój uśmiech jest przypadkowym śladem

po niedokładnie zszytych wargach? Za nim

utkwił język, cięty jak kwiaty. Z jednego kawałka

wyrośnie alfa z omegą (jeśli tylko padnie na podatny grunt).

Wczoraj tak beznadziejnie położyłem się pod śniegiem

i wszystko rozmarzło. W miejscu skrzyżowania głowy

z resztą ciała założyłem blokadę. To przymiarka

do znacznie poważniejszych kroków - zanim wybiorę

milczenie za klauzurą z nieodebranych połączeń.