W przerwie pomiędzy okiem a kartką

M.Street III

Anno,

nasze domy składają się przeważnie z wody.

wspierają je kości, nietrwałe jak słowa.

gdy domy się zestarzeją, odchodzimy śmiało

w ciemność jaśniejszą od nagiego światła.  

z tyłu jest miałka przeszłość pełzająca w kojcu.

spójrz – trzyma w buzi zaśliniony paluch

i szepcze possij mi, possij zanim spadnie cena

na rynku wtórnym mieszkań przy ulicy łaski.

były i inne miejsca, przy innych ulicach,

pełne nasion roślin o dziwnych imionach,

sami przestawiliśmy znaki, żeby tam nie wrócić,

bo w mroku nie ma czasu na czułe powtórki.

ktoś wtedy wypłacze oczy zerkając ukradkiem

na fotografię nasączoną odcieniem szarości,

który jak atropina poszerza widzenie,

gdy grozi nam wyblaknięcie z nadmiaru jasnego.   

 

Dobre słowo o "Karmageddonie" w radomskim dodatku GW

Link: Recenzja "Karmageddonu" w lokalnym dodatku GW

A tu fragment na zachętę :

"Karmageddon" to w moim odczuciu skazanie na "tumoral blues" (tytuł wiersza zamykającego tom). Wyrok, z którym się rodzimy: będziecie cierpieć, tęsknić aż do zaniku. Taka karma, karma przynosząca każdemu z nas prywatne katastrofy, osobisty armageddon.

"Karmageddon" to nie jest lektura niezobowiązująca. Jeśli po niego sięgniemy, musimy liczyć się z tym, że coś urośnie nam pod żebrami, zakłuje w sercu, podejdzie do gardła. I najpewniej wypłynie okiem."