A funeral of dead memory waste

Remanentu za 2014 r. ciąg dalszy.

   

Psalm tunelowy [widzenie]

nad liter bruzdą - widzisz jeszcze
mój obraz: idę przez powietrze,
a za mną miasto moje idzie.   

Tadeusz Gajcy Do potomnego

miejskie chodniki zawieszone

nad popiołami strzegą pilnie

byś się nie zapadł w wąskie bruzdy

którymi sunie w dal niepamięć

każda litera  to jest rana

rozdrapywana przez dzisiejszych

i tych co jeszcze nie zginęli

kradnąc umarłym dni zaduszne

kiedy w tunelu metra wagon

jak kret przepycha się przez ciemność

wciąż słychać szept przydrożnych chłopców

i dziewcząt  zamienionych w kamień

a w górze miasto, zawisając

niby koliber, wciąż się żywi

różową kreską, którą niebo

wypuszcza rankiem ponad dachy

w powietrze ciężkie

od niczego