Au revoir sur Mars Ziggi!

Wiersz sprzed chyba dwóch lat. Powstał z inspiracji wierszem Anny Piwkowskiej, bo ciekawiło mnie, co się dalej działo z bohaterką wiersza, a przeczuwałem, że nie może się stać nic dobrego. W środku znalazł się wtedy nieoczekiwanie David Bowie i tak już pozostał, a życie kilka dni temu dopisało nieoczekiwaną puentę.
Wiersz już kiedyś tu publikowałem.
Dobranoc Książę! Au revoir sur Mars!

Life on Mars

And lady stardust sang his songs

Of darkness and disgrace

David Bowie Lady Stardust

Annie Piwkowskiej

Nie zabił jej pająk przypięty do szpitalnego łóżka,

ani różnica ciśnień, kiedy zanurzała twarz w dłoniach,

nucąc czy jest życie na Marsie?. Wrzesień się otwierał

jak butelka wina jabłkowego - z lekkim szelestem

pokruszonych liści.

Przypomniało jej to letni ogród, starego mężczyznę

stojącego w oknie domu, który oplatała czule winorośl.

Gdy ćwiczyła forhendy pies gonił za każdą piłką

znikającą w trawie, a winyl lekko trzeszczał

przy frazie z refrenu  czy jest życie na Marsie?.

Wtedy też pakowała tylko jedną torbę z błękitną

sukienką i rakietą (w pełnej gotowości do startu).

Wakacje na obcej planecie, ślady jagód, które seter,

rudy jak piaski, zmywał szorstkim językiem,

były pożegnaniem przed ostatecznym zniknięciem.

Został po niej Ziggi na starym plakacie

z ledwo widocznym napisem: czy jest życie na Marsie?