Znów pokonkursowo
Lucifuge
jej oko niebieskie
i trafi cię kulą z ołowiu i trafi cię celnie
i trafi cię kulą z ołowiu i trafi cię celnie
Paul Celan Fuga śmierci
Owoc twego żywota wydłubuje oczy
szpakom schwytanym w siatkę rozpostartą w sadzie,
pomiędzy pniami drzewek, a potem ogląda
taniec pełen podziwu dla śmierci bez szmeru
zaciekawionych kamer, komentarzy z offu
pustych jak oczy lalek na straganie w odpust
na chwałę świętych pańskich: Damiana i Kosmy.
Taka mała dyskrecja zanurzona w cieniu
ociężałych jabłonek, moreli, czereśni,
co nie przyciąga sobą uwagi i rośnie
z całopaleniem mrówek, gdy słońce w soczewce
powiększa hekatombę przynajmniej stukrotnie,
zostawiając na cegłach popielate smugi,
podobne do kosmyków smutnej Sulamitki.
Jest droga pod prysznice zanurzona w chłodzie
cichych wiśniowych sadów, kiedy nikt nie patrzy
lub nie chce słuchać krzyków oślepionych ptaków,
a tuż przy drogowskazie z napisem gehenna
tkwi strażnik-niedorostek, któremu na czapce
świeci się emotikon i krzyż z ludzkich kości,
niżej zaś błyskawice na patkach kołnierza.
----------------------------------------------------
Lie there, lie there, little Henry Lee
Till the flesh drops from your bones
