Heimat - mój dialog z Pawłem Huelle, którego już nie dokończę

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heimat [konwertka dla Pawła Huelle]

 

to kraj bez win i winnic, dołem idą kierpce,

waciak i gumofilce, cygańska muzyka,

a matka boska w klapie przygląda się temu

z bezpiecznej wysokości pod sumiastym wąsem.

 

to kraj bez win i grzechów, który wciąż się buja

jak dzwon od okupacji aż do odkupienia,

a gdzieś pomiędzy nimi błąka się przedmurze

i huczy wiatr zdradziecki wprost z nieludzkiej ziemi.

 

to kraj bez i kremówek z dobrym życiorysem,

brązów lanych bezczelnie koturnowym karłom,

gdzieś na wiejskiej ulicy – tam pijane kundle

obsikują nogawki bezpańskim poetom.

 

to kraj i ja w nim jestem, bo to stan umysłu,

a nie miejsce na mapie. tu wciąż się zawiesza

nad drzwiami krucyfiksy, by strzegły od licha,

kiedy cetno spoczywa w niewłaściwej dłoni.

 

to ja, piołun i miazga, ostry okruch żwiru

wzięty z pobocza drogi, co wiedzie donikąd.

każdy mój krok to taniec z głową pełną słomy,

w której ukryłem hasło: a to cośtam właśnie. 

 

 

z tomiku Madafakafares (Olkusz 2014)