Są wejścia, zza których nigdy się nie wraca - jeden z nowych wierszy

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Są [formuły, gesty i więzi zepchnięte na stronę]

 

są ludzie, którzy umierają stojąc,

i ci, co w biegu, padną jak popadnie, 

bo przecież rzeka wciąż podmywa brzegi,

rwąc bezrozumnie minuta w minutę.

 

są rzeki, do których nigdy się nie wchodzi

i takie, co wyplują nas tuż za zakrętem

nie obmywając z niebanalnych grzechów,

dla jakich miłość jest dymną zasłoną.

 

są wejścia, zza których nigdy się nie wraca

i nawet jeśli czekasz na wiadomość,

to po tej stronie cały pozostaniesz

wtopiony czasem w namiastkę bursztynu

 

- owad bezradnie trzepiący nóżkami.

 

 

*tytuł z wersu z Larkina