I znów jestem dżęnderem i do tego zweryfikatorowanym

Kilka moich wierszy i recenzyjka w nr 3 WERYFORMA<T>- u oraz coś na Śląskiej Strefie Gender

LINK WERYFORMAT 3

LINK do ŚSG

We are poor passing facts, warned by that to give each figure in the photograph his living name

Kolejny remanencik jesienny.   

Stationary traveller

Those blessèd structures, plot and rhyme--
why are they no help to me now

Robert Lowell Epilogue

Moja walizka jest pusta. O tej porze roku

nie wypełnia jej nawet jałowy listopad,

a w głowie mam przypowieść o tym, jak rozdali

talenty zamiast fantów w jarmarcznej loterii,

i papugę, co w dziobie miętosiła skrawek

losu z moim numerem (na końcu dwie szóstki).

Listopad w mojej głowie – rana postrzałowa,

brudna i zaropiała, bo z góry się sączy:

nie jesteś tym, co kochasz. Nawet w telefonie

dźwięk zerwał się łańcucha, obszczekując ciszę,

niby strachliwy kundel, a ona jest niema,

nie ma jej w okolicy (czemu mnie odchodzisz).    

Bo taka zgrzebna pustka jest neologizmem

mojej nieobecności tuż po opuszczeniu.

Walizka napełniona samym nie zbyt ciężka

do udźwignięcia także przez stado siłaczy.

Kiedy pod nią upadam przy kolejnej stacji,

nikt nie czeka z ręcznikiem (nawet Berenika)  

-------------------------

Marzenia są głupie, a my naiwni

 I wish you could swim
Like the dolphins, like dolphins can swim
Though nothing, nothing will keep us together
We can beat them, for ever and ever.

We can be Heroes, just for one day.

I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing, nothing will drive them away
We can be Heroes, just for one day
We can be us, just for one day

I, I remember standing, by the wall
And the guns, shot above our heads
And we kissed, as though nothing could fall
And the shame, was on the other side
Oh we can beat them, for ever and ever

Then we could be Heroes, just for one day

We can be Heroes
We can be Heroes
We can be Heroes
We can be Heroes
Just for one day 

None of this cares for us. Nothing shows why at this unique distance from isolation

Kolejny remanentowy. Ponad rok się uchował.

Milczenie  w łóżku

Leżenie obok siebie to zwyczaj tak dawny

Philip Larkin Rozmowa w łóżku

Larkinowi

Patrzą się ciemne miasta po horyzont

i nic nie widać, nic się nie chce mówić

w zaciszu łóżka, chociaż kiedyś było

przecież inaczej, gdy noc w jasną szczerość

i dotyk w prawdę, tak pięknie nieczystą,

obracaliśmy, aż smętnym voyeurom

wzrok mgłą zachodził od tej intymności,

a w snach samotnych marzyło się piekło

i my w nim, w ogniu, który nas nie topił.

Teraz brakuje nawet nieprawdziwych

słów i czułości - cisza nas rozdziela   

z każdym oddechem w ostygłej pościeli.

-----------------------------

You spurn my natural emotions
You make me feel like dirt
And I’m hurt
And if I start a commotion
I run the risk of losing you
And that’s worse

Ever fallen in love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
You shouldn’t’ve fallen in love with?

I can’t see much of a future
Unless we find out what’s to blame
What a shame!
And we won’t be together much longer
Unless we realize that we are the same

Ever fallen in love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
You shouldn’t’ve fallen in love with?

You disturb my natural emotions
You make me feel like dirt
And I’m hurt
And if I start a commotion
I’ll only end up losing you
And that’s worse

Ever fallen in love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
You shouldn’t’ve fallen in love with?

Ever fallen in love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
Ever fallen in love
In love with someone
You shouldn’t’ve fallen in love with?

Ever fallen in love with...

Ever fallen in love with someone
You shouldn’t’ve fallen in love with?

Pamiętam wcale nie ciebie, tylko twoje włosy

Sprzed kilku miesięcy. Zagubił się gdzieś.  

Sonet dla ogłuszonego

Well never mind, we are ugly

but we have the music.

Leonard Cohen Chelsea Hotel no.2

gdy wybuchła muzyka nie spaliśmy wcale

i byłem taki brzydki w twoim jasnym świetle

przeszkadzała mi smutna namacalność ciała

zaplątanego biernie w ociemniałe ręce

i byłem taki brzydki jak ten hotel chelsea

ślepy niby zaułek z kostropatą ścianą

nad którą nie chce patrzeć zakurzony świetlik

gibel ani lukarna kiedy namacalność

przekracza krawędź dłoni ostatnią granicę

a za nią snu brakuje i chwieje się czułość

zaczepiona przypadkiem w białej rękawiczce

tuż nad stopień przed świtem o cal od wybuchu

i byłem taki brzydki jak ten stary hotel

ociemniały od dźwięku który miałaś w sobie


-----------

I znów płynę arteriami

Moje wiersze w najnowszym numerze "Arterii" 
17 ( 3/2013)

We were looking for the lamb of god, we were looking for Mark David

Canto 666 [apocalypto]

owce nie dadzą pożytków gdzie lichwa

Ezra Pound Canto XLV

Poundowi

już jezus z krwawą matką rozlany do szklanek,

spleśniały chleb na stole zielenią przegryza

gardło lichwiarzom śpiącym w ramionach kochanic

po ostatnim francuzie, obok zaś krytyczna

masa wrze przeciw żydom, które na papierze   

sadzi nieśpiesznie malarz w monachijskim anclu,

pożyczając od danta coś na przeczyszczenie

świata znanego dobrze tylko pomazańcom.

gdy tata z mamą pląsa, w rozbieganych oczkach

lichwa ma chciwe błyski, jakby stereotyp

szajloka nie wystarczył, by się w kabzie spotkać

mogli dobrzy pasterze z denarem piotrowym,

zanim znów kamieniarzom odbierze się krosna

czy pracowitym tkaczom ich miękkie kamienie

ukryte w chorych nerkach lub filcowych workach,

a wszystko to niezgodnie z wiarą i sumieniem.

lecz kiedy krwawą matkę syn duszkiem wysączy

na pohybel ciemięzcom spod helowej chmury,

wtedy pustynny podmuch pozrywa koronki,

z głów głupców, co przywiedli kurwy do eluzis,

by biły w chińskie gongi lub w blachy majbachów,

niepomne na oczodół, który z góry śledzi

poczynania niewiernych, bredzących ze strachu:

marysia ma baranka, a baranek bieży.  

----------------------------


"Destined For Nothing"

Who do you believe can put some meaning in your life 

meaning in your life 

meaning in your life 

Who do you conceive to provide you guidance and light 

guidance and light 

guidance and light 

Are they waiting for you in the by and by 

Do you even have to try 

Headed for eternity and destined for nothing 

The future isn't difficult to see 

It's easy to confuse grand design with life's repercussions 

Lament not your vanquished fantasy 

It's only destiny 

Why do you consent to live in ignorance and fear 

ignorance and fear 

ignorance and fear 

Ancient people succumbed to it can it happen here 

can it happen here 

can it happen here 

Does it make you suffer cuz you have to die 

Is it best to live a lie 

Headed for eternity and destined for nothing 

The future isn't difficult to see 

It's easy to confuse grand design with life's repercussions 

Lament not your vanquished fantasy 

It's only destiny 

-------------------

Write sins - not tragedies

Pizza z Pizarro

pierwsze lata konkwisty: zajęliśmy słońce,

po nim kolejne miejsca na najwyższych półkach

naszej małej lodówki. ot, stabilizacja,

kiedy pod folią szynka z czasem się zieleni,

dobrze zmrożona wódka zastępuje serce,

a przecier z pomidorów zagra krewkość uczuć

(w końcu podobny kolor i tak samo trudno

doprać potem ubrania potencjalnych ofiar).

dalszy podbój wstrzymało doniosłe odkrycie,

że właściwie jesteśmy na wszelki wypadek,

wciąż pilnując kolejki dla lepszych gierojów

lub hojniej pozbawionych przez matkę naturę

niepotrzebnych skrupułów w imię erystyki

oraz świętej mimikry. wkrótce przez brak ruchu  

pokryliśmy się futrem z wszędobylskiej pleśni

wśród resztek capricciosy na szkle etażerki.

nie mieliśmy czułości, nigdy jej nie było,

a jedynie pragnienie, by się w nocy nie bać

i obracać przychylne, nie-niebieskie ciała

w akcie rozsiania genów, biorąc dobry przykład

od bogów wszechmogących i tych mniejmogących,

lecz przyrodzona kruchość wciąż nas skazywała

na zupełną porażkę. choć prorok nam śpiewał: 

kiedy nic nie masz, nie masz i nic do stracenia

i nie obrastasz pleśnią, tocząc się przez czas.  

------------------

Oh, well imagine,

As I'm pacing the pews in a church corridor,

And I can't help but to hear,

No, I can't help but to hear an exchanging of words,

What a beautiful wedding,

What a beautiful wedding,

Says a bridesmaid to a waiter,

Oh yes, but what a shame,

What a shame the poor groom's bride is a whore,

[Chorus:]

I chime in with a,

"Haven't you people ever heard of closing the goddamn door?"

No, it's much better to face these kinds of things,

With a sense of poise and rationality.

I chime in,

"Haven't you people ever heard of, closing the goddamn door?"

No, it's much better to face these kinds of things,

With a sense of,

[...]

Elegia na śmierć wszystkich małych bogów

Było już, ale potrzeba chwili 

Wiersz na zakończenie czasu

do czego się modlić, jeśli nie ma wróbli?

skoro poznikały całkiem bez przyczyny,

pozostaje czekać na kolejne pustki

i dni bez okruchów sypanych na beton.

gdzie i kiedy odeszły, kto będzie następny?

może ja, bo ta wiosna tak słabo się trzyma

mojej głowy i jakoś nie potrafię myśleć    

nad ranem nie o tobie, a każdy zaimek

wydaje się bezwzględny i wskazuje tylko

na dziwnie próżne miejsce ukryte za mostkiem,

pragnące się napełnić czymś innym niż smutek

z powodu zaginięcia pospolitych ptaków,

co odeszły chyba bez jasnej przyczyny,

skowytu czy huku, zostawiając resztki

chleba na chodniku, zwykłą nieobecność,

która jest straszniejsza od zagłady świata.

Father can you hear me? How have I let you down?

Raster

o, Sylwio, nastawił na mnie wnyki

na kretonowych polach w drobną kratkę

Hałyna Kruk Dо Sylwii Plath

na kretonowych łąkach, moja droga Sylwio,

na polach w drobną kratkę, moja śliczna Anno 

umieramy zazwyczaj –  tak najlepsze brzmienie

uzyskuje dopełniacz: ludzka obliczalność.

bo rym w wierszu nieważny, niby w oku jaskra,

skoro niedowidzenie jest lepszą gwarancją

zejścia w obłoku dymu w przytulnym garażu

lub w kuchni, piękna Sylwio, poetyczna Anno,

gdyż życie w łuk cisowy samo się wygina,

a wtedy śmierć to banał – przychodzi zbyt szybko 

na koniuszku języka wraz z ostatnim zdaniem,

nitką z ręcznika  – Anno, kroplą whisky – Sylwio.

jest kratka na kretonie i księżyc złachany,

symbol odarty z blasku za dnia wredną tintą,

a wtedy krew to farba, zaś życie to raster

co nas punktuje, Anno, i przesiewa – Sylwio.

---------------------------------

Jestem gender na wakacje

Mój wiersz na "Łasko, łasa łasiczko" na Śląska Strefa Gender

LINK