Następny etap - "Madafakafares"

Tak sobie projektuję w głowie kolejny tomik. Mam już nawet dwie wstępne wersje okładki, które prezentuję poniżej, Najbardziej jednak rozbawił mnie komentarz tzw. przypadkowego przechodnia - ówże zerknąwszy na nie rzekł:  "Pesymistyczne jakieś takieś, coś się tam przewala."
Wymiękłem.

Głodne, ruchliwe oko przebiega od pozy do pozy

Walijskie wieloryby [wiersz podróżny]

wydłubię z ciebie pestkę, a w to miejsce włożę

coś bezwstydnie miękkiego, żebyś mogła poczuć,

że trzęsie się i kołysze w hipnotycznym rytmie,

otwiera i zamyka – tak jak knebel usta

wydłubię z ciebie kolec, a w to miejsce wsadzę

coś niezwykle ciepłego, byś mogła zapomnieć

chłodne dworce i stukot pociągów co jadą

w miejsca zakażone przez ludzi bez dźwięku

wydłubię z ciebie drzazgę, żebyś mogła zlizać

kroplę, która popłynie po opuszkach palców

– między wargami utknie słony posmak nasion

z drzew złych wiadomości bezbrzemiennych w skutki

gdy wydłubię cię całą, jak śliwkę z polewy,

to będę patrzył cicho na śmierć w zawieszeniu

pomiędzy śpiącym ciałem a kolejnym krzykiem

na francuską nutę z mokrą magdalenką  

bezsensowną niby życie

i tytuł nad wierszem

Karmageddon na Pradze

Zapraszam 

dziś

18 października 2012 r. o godzinie 18.00  

do Centrum Promocji Kultury Praga-Południe 

przy ul. Podskarbińskiej 2

w Warszawie

na mój wieczór autorski/ promocję tomiku "Karmageddon"

Odrobina lansu weekendowego

Hm, moje dobre słowo do lokalnej "Wyborczej"

LINK

odgłosy dawno zapomnianych rozmów, z dawno zamkniętych okien pozdrowienie

Cudzoziemie [march or die]

Rytuały nadbrzeżne, które odprawiałem,

zanim krzyk mnie wydobył na powierzchnię wody

razem z pierwszym oddechem, są dziś nieskuteczne.

Mogę najwyżej spęcznieć w podbrzuszu walizki

spakowanej na krótki wyjazd w niewiadome.

Nie ma mnie ani trochę, tym bardziej nie wrócę

do miejsca, gdzie zwinięta odpoczywa pamięć.

Przechwytuje niebaczne owady jak bursztyn,

bez ich woli i wiedzy, potem zakopuje

w piachu, za szkłem – widoczki z podwórkowych śmieci.

Rytuały nadbrzeżne zaklinają moment,

gdy z walizek lub szuflad ulatnia się życie,

wraz z zapachem podróży. Drogi pustoszeją,

woda zabiera ślady i tylko wskazówki

tak uparcie prą naprzód, oddając nas ziemi.      

Świetlne pułapki, krańcowo boskie, zamiast naszych domów

Filtrowa-nie

So the darkness shall be the light,

and the stillness the dancing

T.S.Eliot East Coker

och nie narzekaj że całkiem oślepłeś

to tylko światło przestało cię lubić

teraz omija twoje niewidzenie

wybiera punkty w których nie zatonie

gdzie nic nie przylgnie do lśniących krawędzi

do tych co wyszli do ciemnego kresu

nie dotrze nawet odblask zmartwychwstania

jesień wypali do samego filtra

przyjaciół krewnych a potem zagrzebie

pozostałości w płytkich zagłębieniach

możesz zatańczyć w miejscu niczym kurczak

rażony prądem albo strzelić w głowę

zanim cię stroszku przytuli do siebie

pan lunaparków i smutnych miasteczek

który od nie zaczyna każde zdanie

nawet gdy stwarza

niech się stanie jasność

O Karmageddonie w sZAFie - 2 recenzje

Sławomira Hornika 

Tu link: Recenzja S. Hornika 

Rafała Derdy

Tu link:  Recenzja R. Derdy

Raczej wchłaniając niż dając się chłonąć

Dzień nad zatoką

At low tide like this how sheer the water is

Elizabeth Bishop The Bight

ryby chętnie wychodzą na brzeg, bo podobno

koniec świata już blisko i zaczną tym razem

„bez nas”. cała nadzieja w tych surowych słowach,

które spakują początek i koniec,

a potem wyślą w nieznanym kierunku – najdalej

od rzeczy.

tam, na słonej powierzchni, będą tonąć listy

niewysłane do ciebie, „niedotarte” do mnie,

pełne nieprzyzwoitych wyrazów współczucia

za brak wiary, że „miłość na pewno rozdzieli”

albo raczej rozedrze na strzępy w niedzielne   

popołudnie.

jeśli ryby rozpoczną bez nas, nie zepsuje

ciszy żadne westchnienie, prośba, powitanie.

przecież potrzeba czasu, by wykształcić nowe

języki i wynaleźć słowa dla nazwania

rybich uczuć.

zapewne powielą kilka naszych pomyłek,

bo w końcu i w początku wszyscy mamy „może”.

      

Bądź spokojna i pozwól, by ciemność zstąpiła na ciebie

Siódmy pacierz sajgoński [szeptun]

He was just a word for me.

I did not see the man in the name any more than you do.

Do you see him? Do you see the story? Do you see anything?

Joseph Conrad Heart of Darkness

wpatrzeni w wodę przez szczelinę dłoni

mierzymy rzeki ścięte niczym żółtko

i oczyszczamy rany ropiejące

w słońcu którego nie ma za wysoko

– zrzucił je ogier spłowiały od cwału

hjułiiiiii krzyczymy jak wściekłe chochliki

kiedy szepczący trąca palcem ciemność

w brzuchu nam brzęczy rój zbudzonych trzmieli

taszczących ciężkie łuski z półcalówek

nad oparami z ryżowego pola

nasz pan zamawia wszystkie dzienne sprawy

przyjmuje litość za drobną monetę

i każe wznosić ręce dzieci w stosy

by wszechmogący mógł zaszczepić wiernych

zsyłając na nich dioksyny lub fosfor 

u wodopoju gdzie razem klęczymy

chłepcząc łapczywie każdy pański pomruk

język nam cierpnie od chłodnej słodyczy

i niebo tli się wolno jak opłatek

– przełknijmy ciało gorliwi do szczętu

Karmageddon w 4 Pokojach - fotorelacja

28.09.2012