Raczej wchłaniając niż dając się chłonąć

Dzień nad zatoką

At low tide like this how sheer the water is

Elizabeth Bishop The Bight

ryby chętnie wychodzą na brzeg, bo podobno

koniec świata już blisko i zaczną tym razem

„bez nas”. cała nadzieja w tych surowych słowach,

które spakują początek i koniec,

a potem wyślą w nieznanym kierunku – najdalej

od rzeczy.

tam, na słonej powierzchni, będą tonąć listy

niewysłane do ciebie, „niedotarte” do mnie,

pełne nieprzyzwoitych wyrazów współczucia

za brak wiary, że „miłość na pewno rozdzieli”

albo raczej rozedrze na strzępy w niedzielne   

popołudnie.

jeśli ryby rozpoczną bez nas, nie zepsuje

ciszy żadne westchnienie, prośba, powitanie.

przecież potrzeba czasu, by wykształcić nowe

języki i wynaleźć słowa dla nazwania

rybich uczuć.

zapewne powielą kilka naszych pomyłek,

bo w końcu i w początku wszyscy mamy „może”.