Pain redefined (Memories don't lie You know better than)

Kolejny zaległy, od listopada chyba

Czwarte czytanie z Pawła
[martwa natura z syryjskim uchodźcą]





i będę się spotykał z tobą na papierze
w hamaku z pergaminu, w łódce z papirusu,
gdziekolwiek będzie słowo – dobra próbka uczuć
przenoszonych przez fale, nawet niewidzialne,
jeśli jeszcze uniosą, zamiast skrawków szumu,
nasze ciała po drodze do przyjaznych brzegów,
jeśli takie istnieją – gdziekolwiek i jeszcze.

nienawiść jest tuż obok i do drzwi łomocze
nocą, w dzień pohukując, strach zawęża drogi
wymarzonej ucieczki poprzez brzuszki liter,
więc zwyczajniejsze słowa wkrótce zginą z głodu
- pozostanie emfaza i krzyk oburzenia
na to, co nie nadejdzie, a gdzieś na poboczach
odpadki słów niechcianych nawet przez wygnańców

z gruzów edeńskich przedmieść do slumsów północy.

--------------------------------------------------------------------------------

Mój nóż otwiera się tylko w kieszeni, a starych dawno pochowałem

Kolejny zaległy, opuszczony przez boga i ludzi, wiersz.

Mój nóż otwiera się tylko w kieszeni,

a starych dawno pochowałem

płonąca nauczycielka, gdzieś tam w peszawarze,

rozgrzewa do białości paski szybkich wieści,

potem znika z uczniami, tak jak wielu innych

daremnych uczestników bożych porachunków,

bo świat to popielniczka, co bez trudu skryje

w swoim przepastnym wnętrzu małe ludzkie pety,

zgniecione przez krzyczących: w proch się obrócicie.  

ja jednak wolę myśleć, że eppur si muove,

choćby nawet nieśmiało i naiwnie szepcząc.

jaki sens ma stawanie naprzeciwko ognia,

kiedy do oczu skacze nam święte bluźnierstwo

i ociemniały kołtun nasączony wiarą

w błogosławieństwo zbrodni, a rozum opity

medialnym śmiercioporno dawno zasnął w kącie

w sydnejskiej kafeterii po ostatnim lanczu

zanim strzelił selfika z płaczącym mężczyzną

przyklejonym do szyby lufą wbitą w kark.

ja jednak mam nadzieję, że jeszcze się kręci.