Only for you I don't regret that I was Thursday's child

Znów remanencik pokonkursowy. Czwartkowy tytuł, a pod spodem moja ulubiona piosenka Davida.

 

Elegia dla misiz robinson 2

 et vita erat lux hominum

J 1,4

ja jednak jeszcze wierzę, że umarła dobrze,

nie na żaden nowotwór, który był pod ręką

złośliwego faceta z refrenu piosenki,

co ponoć miał ją kochać, mocniej niż by chciała,

i przy jej łóżku czuwał zastęp adonisów,

aniołów pełnych seksu, o młodzieńczych ciałach,

twardych tam, gdzie potrzeba i czułych zarazem

z wdzięcznością za naukę o obrotach rzeczy,

pozycjach planetarnych zapisanych w niebie

jako wielka zasługa bez grzechu i skazy,

spełnienie mokrych marzeń biednych beniaminków,

co przez chwilę kochali, mocniej niż by chciała.

niech teraz śpi spokojnie, mrucząc sobie dżizas,

zatrzymana w stopklatce z odpiętą podwiązką,

migocząca nieśmiało - lux hominum vita.

--------------------