But I'll miss you most of all, my darling, when autumn leaves start to fall

Po konkursie w Brzezinach

Drugie czytanie z Pawła [październik]

równaj się z ziemią – jesień do mnie mruczy

– jest w dole miejsce na zrzucone ciało

i na gaśnięcie, chociaż wokół świecą

ogniste liście i sypie się płomień

na nasze głowy, wyprzedzając popiół

o kilka kartek zdartych z kalendarza.

równaj się z ziemią? to jedyny poziom,

jaki utrzymam jeszcze w kilku wersach

przez złe miesiące opadania w wilgoć,

ckliwą zgniliznę napędzaną chłodem,

po której palcem, jak na wielkiej szybie,

będzie ktoś pisać o tobie i o mnie.

po mnie napisze, po tobie i szybie,

bo po jest ponoć ostatecznym miejscem

do pożądania oraz podążania.

jeśli go nie ma, zamruczy pochodnia,

słabiutko błyszcząc wyczerpanym światłem

nad warstwą ziemi obłej niby jabłko.

ciemność rozszerzy zdumione źrenice,
że raz kolejny ma mnie w swojej garści.

-------