Jeszcze się tam żagiel bieli, chłopców, którzy odpłynęli

I tamta [item, i temu]. Sonet Penelopy 

Kiedyś powrócisz do kraju - no właśnie 

Zobacz, czy jesteś tu potrzebny komuś

Josif Brodski *** (Kiedyś powrócisz)

nie masz do kogo wracać, dokąd także zblad’ło.  

nie dla ciebie przy pirsie powitalne mowy,

skoro sam się wybrałeś w rejs ku nowym światom

z miasta, gdzie za drutami marzły archanioły.

drut to tylko przenośnia, bo nie ma powrotu

do miłości, do ludzi, którzy się rozpełźli

po matuszce jak pluskwy, a ty, patrząc z boku,

nie możesz się nadziwić, że już zapomnieli.

możesz obwiniać bogów, niestałość kobiecą,

przeklinając pod nosem – blad’ taka owaka.

nieobecny jest martwy i nic w tym dziwnego,

gdyż najwspanialsza pamięć nie zastąpi braku.

szukasz nowego gniazda? – to płonna nadzieja,   

bo jest tylko itaka i właśnie jej  nie ma.