Ucz się ze swoich snów, czego ci brakuje

Kaliban [milczenie to dojrzałość]

Jeżeli cię zapłodnię, to urodzisz dziecko

o popielatej skórze i z dwoma głowami,

szczekające wyłącznie w wymarłych językach,

niby nic i o niczym mówiące zwierciadło.

Trzeba je będzie uśpić, zanim nas przetrawi,

wydłubie sobie z uszu niby woskowinę.

Może nas nie rozerwie od razu na strzępy,

w końcu jesteśmy chyba z tej samej materii,

jednego ciała, które przekazuje dalej

zło dokładnie schowane między helisami.

To ciemne nas obwącha, w nozdrzach pozostanie

odrobina popiołu gorzkiego jak skowyt.

Dwie głowy, jedno ciało - jeżeli urodzisz,

to trzeba będzie zabić, zanim wzejdzie wilkiem

przed pierwszą pełnią, kiedy zapali się w szklankach

księżyc lub morze wyschnie bez żadnego żalu

zapylone przez piasek. Na nim postawimy

ostatnie chwiejne kroki wracając do miejsca,

gdzie nasze dni się kończą, a zaczyna cisza.