Topnieje. Nieba widać więcej niż zazwyczaj

remanencik z ubiegłego roku

Jedna duża litera [a tu, a tam]

To, że jesteśmy razem, jest częścią porządku –

jak rytm drzew na poboczach, regularność ulic

Jacek Dehnel Odwilż

to, że jesteśmy razem? w tym nie ma porządku,

żadnych regularności oraz złotych środków.

dwa atomy na atom? zbyt proste wiązanie,

które tłucze o brzegi, wydłubując kamień

z plaży matematyków na odległej wyspie

pod słońcem w pythagorion (w głębi drobne rybki

przemkną między palcami). skóra pobielała

od słonego nalotu przy jeździe na falach

twardszych od ulic w miastach uczepionych skały

jak leniwce gałęzi, a tam zasiedziani

potomkowie hellenów pielęgnują bycie

hellenami przy kubku zgrabnie niedopitej

kawy, mijając życie z każdym siga, siga,

a tu przeciągły upał, który nas nie zbliża

do zrozumienia razem, więc piję pospiesznie

z kubka pitagorasa – do ostatniej kreski.

-----------------