You taught me language, and my profit on't Is, I know how to curse

Lupara [a tergo lupi]

Chcę wydrzeć z siebie wilka, bo zostawia wszędzie

 fragmenty szorstkiej sierści i krople posoki,

 kładzie pod twoim oknem, rozpoczyna koncert,

 a niebo śni się łatwo, jak przetarty worek,

 z którego cieknie ziarno, spadając na drogę. 

 Chcę wydrzeć z siebie wilka, co nie jada z ręki

 i nie szykuje mrozom powitania solą,

 chleb zachowując skrzętnie dla spóźnionych gości

 - kiedy wreszcie nadejdą, zima cicho pęknie,

 spocznie pomiędzy krami do kolejnej bieli.

 Chcę wydrzeć z siebie wilka, żeby padł od razu,

 zamiast męczyć się długo i brudzić skowytem

 jasny kawałek nici, spinającej brzegi

 oczu zaszytych w lesie, gdzie mogę bezkarnie

 zginąć z własnego życia. Być bez odpowiedzi.