To give snow beauty like our lover's eyes, Is too much a gift, and should be despised

Sonet dla upadających w śniegu

być z tobą guerillero i kryć się po lasach,

nim nas dopadnie pościg, a potem odgrzewać

kadry ze znanych filmów, kiedy ona stawia

na stole talerz zupy, a on z namaszczeniem  

kruszy w palcach kawałek chleba, potem wolno,

łyżka za łyżką, milcząc, je, a w braku dźwięku

jest tyle znaczeń, uczuć, że najmniejsze słowo

zabolałoby mocno, jak chwila, gdy w śniegu

próbujemy zacierać tropy, a tuż za plecami  

mamy nagonkę, która od świtu do nocy

wpycha, pod lufy głupców i nachalnych drani,

ostatki lepkich potknięć, powstań niepokornych.

być z tobą guerillero i skryć się w szczegółach,

jak twój prywatny diabeł, póki zima czujna.