Nie stajesz się drzewem, skałą - jakby zabrakło dla ciebie planu

Aubade Triste IV

na tej ulicy jeszcze nikt nie płakał

po listach, które dawno wyszły z kopert

naprzeciw życiu i na przekór resztkom

dni niestrawionych, bo chyba nie warto

rozlewać mleka czy rozdzierać ubrań.

przecież wiem – piszesz, ale z tamtej strony

nic nie dochodzi. głos, papier i światło

to rekwizyty tylko z jednej części

naszego życia ­– puste wspólne miejsca.

coś, co odbiera nawet dźwięk rozpaczy,

otwiera bańkę świeżego powietrza,

unosi strzępki poszarpanych kopert,

tłumi niemęski łopot wewnątrz klatki,

a potem wbija w mózg nagłówek szpalty:

pod amazonką jest podziemna rzeka.