Północ jest w zasadzie do niczego

Ten wiersz jest stary, ma z 7 lat (ukazał się w "Aubade"), ale dziś brzmi dla mnie jak dezyderata, plan gry.

zawsze na południe

A teraz szybko na południe,

zwłaszcza gdy północ wyczerpała

już wszystkie zimne możliwości.

W kubku za wiele nie zostało

po słabym kwiatku z tamtej wiosny.

Żal jak paznokieć szybko schodzi

pod ziemię, w ciemność. Samo życie.

Na darowanie win skruszonych

w cierpkie drobinki - cały styczeń

(ułoży, jakoś się ułoży).

Ci , co zostali, mają trudniej

- do opróżnienia cała pamięć,

szafy z osieroconych ubrań.

Rozdam, co jeszcze nierozdane.

A potem szybko na południe.