Jesienniejemy wszyscy [Μόνο Εσύ]

Stary, jesienny, może aktualny

Dym i jabłka

w powietrzu już czuję dym

(jezu jak uwielbiam ten zapach)

jeszcze wszystko będzie zielone

przez chwilę potem

przejrzę się w pękających kasztanach

i te chmury na moją głowę

niżej strach suchy owadzi

że nie doczekam lata

i to wszystko takie nie wprost

powolna śmierć traw i wrzos

mnie mniej o ćwierć

coś mocnego na sen

przed skokiem

do skrzynki jabłek winnych

może trochę bardziej

niż ja i wszyscy inni

-------------------------------------

Gaz wypełnia folię. A my idziemy.

 z "Karmageddonu"

 

Himsa

Chciałbym wrócić do Anny, jak się powraca do morza.
Jestem łuską, zeskrobanym śladem po śniętej rybie.
Z takiej perspektywy niebo wygląda jak tani,
foliowy całun. Nie pamiętam, czy ojca zawinęli,
czy sam im wypłynął. Może szumiał zbyt głośno?

Czekaliśmy na niego z kolacją. Za oknem zima
mieszała się z postem i widziałem wyraźnie
– na brzegu każdej Marii siedział Jezus, malusieńki jak ja.
Śmiał się, czułem, że to znak. Szyny rytmicznie szeptały
niedojedź, niedojedź. Matka biła karpia.

I nawet zapach ciasta nie mógł zamaskować
pustego miejsca przy stole, okrucieństwa kolęd,
gdy powietrze drżało od biegu pasterzy.
Dziś wtórują im głodne dzwonki zaplątane
między brzuszki bemoli. Anna rzuca łuski.  

Gaz wypełnia folię. A my idziemy.

Znam takie miejsce, gdzie przychodzę umierać

Z tomiku  "Herzlich Endlösen"

Świetliki [niechętny]

Czemu na podeszwach butów wnosisz mi do domu brud?

Mam na myśli wiadomości, plotki - nie uliczny kurz

Katarzyna Nosowska „Historie”

znam takie miejsce, gdzie przychodzę umierać

i nie chcę cię już widzieć, chcę już tylko leżeć

uwolniony od rytmu natrętnych zegarów,

faz księżyca, w takt których płynie twoja krew,

i nie chcę cię już słuchać, odwrócony w czasie,

kiedy słowo mnie mija jak ruchomy cel,

więc przy zduszonym świetle chwytam się za język

całkiem obcy i wnoszę ci do domu brud,

nawet jeśli dokładnie wytrę buty,

a może zwłaszcza wtedy (taki kiepski żart). 

------------------------