I powietrza drżące strugi jak z anielskiej strzechy dym

I znów pokonkursowo

Wiersz, który nie rapuje się z niczym

Kolejny dzień jak palę ogniem wilczura pysk

Lao Che Barykada

Słońce jest w znaku lwa, więc ognista grzywa

podpala wszystko – już płonie i Wola,

pałacyk Michlera, pamiątki rodzinne,

a złoty kurz się sypie na pola pszenicy

z dala od tego miasta. Tabliczka na szorstkim

murze kamienicy, to ślad, że stąd wyszli

i już nie wrócili. Ktoś może powiedzieć:

śmierć jak dwa miesiące wakacji pod ogniem,

plus szybkie miłości, śluby i rozwody,

chrzty z krwi, a nie z wody, piekielna Hurghada,

w niej toczą się czaszki, gada zburzone miasto,

zaś kneble barykad duszą oddech w ulicach,

nie słychać nic innego – papieros papieros

skanduje tłum pod sceną i to ślad kolejny,

po tych, co odeszli, ale nie zginęli.

I wear this crown of thorns upon my liar's chair

I znów pokonkursowo

Mówcie: Amen

dla lt. col. W.E. Kurtza

i niech się stanie mięso, skoro nasz bóg lubi

patrzeć jak cudze matki wypłakują oczy,

a kiedy ukrzyżują w świetle reflektorów

resztki ciał pozbieranych z kapuścianych liści,

ktoś nam znowu opowie o sensie cierpienia

lub krwawym obmywaniu z grzechów pierworodnych.

a kiedyś wystarczyło zwykłe pomazanie

krwią drzwi niechcianych dzieci, teraz każda plaga

musi mieć jak najlepszy target pod reklamy,

zamiast minuty ciszy zabełkocze ekspert,

a po nim dyplomata i po paru chwilach

jest nam lżej, bo sumienia lubią gładkie słowa,

choć chce się rzucić w przestrzeń pospolite kurwa,

zamiast dobrej nowiny, bo pęka nam szkliwo

od zaciskania zębów w gorzkiej bezradności

na widok smugi gazów cieknących z dysz rakiet

przebijających niebo, spod którego spada 

mięso upakowane w cienką malezyjską puszkę

na kapuściane głowy. niech im ziemia będzie 

ciut lżejsza od powietrza, a drink i modlitwa

jest nadal all inclusive – nawet kadisz jatom.

-------------------------------
I hurt myself today,
To see if I still feel.
I focus on the pain,
The only thing that's real.
The needle tears a hole,
The old familiar sting.
Try to kill it all away,
But I remember everything.

What have I become?
My sweetest friend.
Everyone I know
Goes away in the end.
And you could have it all,
My empire of dirt.

I will let you down.
I will make you hurt.

I wear this crown of thorns
Upon my liar's chair.
Full of broken thoughts
I cannot repair.
Beneath the stains of time
The feelings disappear.
You are someone else,
I am still right here.

What have I become?
My sweetest friend.
Everyone I know
Goes away in the end.
And you could have it all,
my empire of dirt.

I will let you down.
I will make you hurt.

If I could start again
A million miles away.
I would keep myself.
I would find a way.
--------------------------------

Spotkanie autorskie w Radomiu - P.Podlipniak & P. Podlipniak

Nadszedł czas na wspólny wieczór z córką.

"Autor: Adrian Szary
Serdecznie zapraszam 22 października 2014 roku o godzinie 17.00 do Radomskiego Klubu Środowisk Twórczych i Galerii – „Łaźnia”, przy ul. Żeromskiego 56, na wieczór literacki Pawła Podlipniaka – absolwenta VI LO im. Jana Kochanowskiego, bizantynisty, dziennikarza, anglisty, poety, autora tomików: „Aubade Triste” i „Karmageddon”, laureata konkursów literackich oraz jego córki Pauliny Podlipniak – uczennicy VI LO im. Jana Kochanowskiego,  uczestniczki warsztatów literackich, prowadzonych przeze mnie w Stowarzyszeniu Centrum Młodzieży - „Arka”.
 Podczas spotkania zatytułowanego „P. Podlipniak & P. Podlipniak”, które będę miał przyjemność prowadzić, wystąpi zespół „Motion de Louvre”, w którym gra m.in. Kamil Dziekoński - uczeń PG nr 23 w Radomiu. Gościem specjalnym będzie Karolina Wojdat – uczennica VI LO, która niedawno wystąpiła w popularnym programie telewizyjnym „The Voice of Poland”, przechodząc do kolejnego etapu."

Naked to see, walking on air. Hunting by the rivers

Smutnik [dekady] 

Of what is past, or passing, or to come

W.B.Yeats Sailing to Byzantium

dla I.Curtisa

Zanim się zapomina martwy pies w ogrodzie

i młodzi idą wolno do wtóru muzyki,

niosąc na barkach brzemię – puste szklane czółno,

którym upływa ciało nad ciemnym dnem rzeki

jak spopielony papier prosto w jasną noc.

I pętla się zaciska nad krzesłem, a w pętli 

zawisa haust powietrza przed ostatnim lotem

– za nim już tylko przestrzeń przystrojona w pióra,

odpustowa nagroda dla wierzących w bajki

o tym, że ludzkie ciało się przemienia w czas.

A on się nie upłynnia, choć upływa w żyłach

i sam się zapomina, zaciskając węzeł

na sznurze wyplecionym w kraju dla nikogo,

lecz martwy pies w ogrodzie będzie obszczekiwać

kolejnych młodych głupców w rytmie gdzieś ty był.

Bo jest tylko Itaka i właśnie jej nie ma - dwa sonety

Itaka [i tamta]. Sonet Odysa

Brodskiemu

rzadko powracam w miejsca, w których mnie nie było,

gdzie na rozgrzanych dachach smaży się w południe

stado puszystych kotek, a w podcieniach miłość

rozmieniają, jak talent, w pośledniej walucie.

może to szczera prawda, że nie wolno wracać

bez żadnej zapowiedzi, z pustymi rękoma,

cichcem do swego domu po dwudziestu latach,

kiedy już się natkała na sąsiedzkich krosnach.

powrót to czysty nonsens, który doprowadza

do szału wszystkich bogów, więc uparcie mnożą

przeszkody, bym nie dotarł w miejsce, gdzie itaka

zapomniała się wiernie z każdą penelopą.

nawet blad’ brzmi niezgrabnie w takiej sytuacji,

jeśli jesteś niebylcem z zakazem przyjazdu. 

I tamta [item, i temu]. Sonet Penelopy 

Kiedyś powrócisz do kraju - no właśnie
Zobacz, czy jesteś tu potrzebny komuś

Josif Brodski *** (Kiedyś powrócisz)

nie masz do kogo wracać, dokąd także zblad’ło. 

nie dla ciebie przy pirsie powitalne mowy,

skoro sam się wybrałeś w rejs ku nowym światom

z miasta, gdzie za drutami marzły archanioły.

drut to tylko przenośnia, bo nie ma powrotu

do miłości, do ludzi, którzy się rozpełźli

po matuszce jak pluskwy, a ty, patrząc z boku,

nie możesz się nadziwić, że już zapomnieli.

możesz obwiniać bogów, niestałość kobiecą,

przeklinając pod nosem – blad’ taka owaka.

nieobecny jest martwy i nic w tym dziwnego,

gdyż najwspanialsza pamięć nie zastąpi braku.

szukasz nowego gniazda? – to płonna nadzieja,  

bo jest tylko Itaka i właśnie jej  nie ma.

---------
I suplemencik

Hey little girl is your daddy home
Did he go away and leave you all alone
I got a bad desire
I'm on fire

Tell me now baby is he good to you
Can he do to you the things that I do
I can take you higher
I'm on fire

Sometimes it's like someone took a knife baby
Edgy and dull and cut a six-inch valley
Through the middle of my soul

At night I wake up with the sheets soaking wet
And a freight train running through the
Middle of my head
Only you can cool my desire
I'm on fire
-----------

Mondo Cane

Psalm o drylowaniu

Tadeuszowi Nowakowi

głupiec niosący osła na swoich ramionach

popatruje z wyższością na innego głupca

co dźwiga belkę krzyża przez spalone pole

a na nim gwiazda piołun i miedziane łuski

po nabojach o rdzeniu z twardego uranu

więc chwalmy imię pańskie i powtórne przyjście

pytałem panią lincoln czy dzisiejsza sztuka

podobała się bardziej od tej sprzed tygodnia

zwłaszcza antrakt z noszami ale nie wydała

z siebie żadnego dźwięku jakby nagle oczy

zakryła jej żółć ostra z pestkowego psalmu

więc chwalmy imię pańskie i powtórne przyjście

głupiec niosący głupca będzie się wyśmiewać

z psa który skamle trwożnie gdy znajoma ręka

wydłubuje go z budy i wrzuca do rzeki

dopóki łaska pańska gna na innym koniu 

poprzez pstre pola maków u stóp nagiej góry

więc chwalmy jakieś imię póki mocno trzyma  

Way down inside! a-honey, you need it !

Parmenidie 2 [zmarzliny]

całe tyle miłości zeppelin z ołowiu

a ona w mojej głowie wierci się i nuci

mówiąc że nawet w wierszach bluzgam w dobrych miejscach

kiedy mnie boli styczeń przecież jeszcze wczoraj

miał nadejść front murmański z zapasami mrozu  

pozabijać zarazki i wszelkie robactwo

może kilku bezdomnych na podmiejskich działkach

co zapomnieli czuwać by nie wygasł ogień

w blaszanym brzuchu kozy więc przy ciałach został   

skrawek kartki z przepisem na cycki murzynki

częściowo nadpalony kulinarny seksizm 

tak się u nas zakończy wejście barbarzyńców

pomiędzy słoneczniki płonące żyrafy

z butelką denatury na murmańskim froncie

lecz w mojej głowie utkwił strącony zeppelin

i nuci cała miłość keep-a-coolin’-baby

bo wtedy pierwszy miesiąc mniej boli o świcie

kiedy jest jeszcze ciemno a ucho przy radiu

albo w jarzmie słuchawek po nagłym przyśnięciu

czeka na komunikat o trasie nalotu

uwaga komnen jeden miast zwykłego bluzgu

na nadpalonej kartce z zamarzniętym wierszem

----------

In the name of the father

kolejny remanencik

fot. Remigiusz Kutyła

Parmenidie [godzina w]

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz

1 Kor 12

na imię mam paweł. nie mam w sobie wiary,

nie mam w sobie niczego, co by mogło przetrwać

ciut dłużej niż piosenka w komercyjnym radiu

– najwyżej trzy minuty w oparach depresji

i rosyjskiego niżu, kiedy odcień bieli

przypomina szpitalne sprane prześcieradło,

na którym już niejeden przejechał się w niebo

albo w zwyczajny niebyt oklepany w wierszach

przez stada grafomanów, wieszczy i wyznawców.

na imię mam paweł – to kurwa nie imię,

zbyt malutkie u podstaw, by mogło udźwignąć

wiarę w istnienie zbawień, pierworodnych grzechów.

budzę się obok niego codziennie ze wstydem,

że mogłem w jednym łóżku (choć po sakramencie,

po wodzie i po słowie) zalec bez miłości,

nadziei, cicho brzęcząc, bo na głośny skowyt

trzeba przecież zasłużyć, a ja tylko mówię

niewyraźnie, nieśmiało i czuję jak dziecko.

na imię mam imię. to i tak zbyt wiele.

----------------------

Mother
Tell your children not to walk my way
Tell your children not to hear my words
What they mean
What they say
Mother

Mother
Can you keep them in the dark for life
Can you hide them from the waiting world
Oh mother

Father
Gonna take your daughter out tonight
Gonna show her my world
Oh father

Not about to see your light
But if you want to find hell with me
I can show you what it's like
Till you're bleeding

Not about to see your light
And if you want to find hell with me
I can show you what it's

Mother
Tell your children not to hold my hand
Tell your children not to understand
Oh mother

Father
Do you want to bang heads with me
Do you want to feel everything
Oh father

Not about to see your light
And if you want to find hell with me
I can show you what it's like
Till you're bleeding

Not about to see your light
And if you want to find hell with me
I can show you what it's
Yea

Not about to see your light
But if you want to find hell with me
I can show you what it's like
Till you're bleeding

Jestem fragmentaryczny - czyli moje wiersze we "Fragmencie"

tu klikać

Poszedłem na wojnę z WeryFormatem

Wiersz w nowym numerze WeryFormatu

LINK - TU klikaj!

a tu AUDIO