Adekwatność

Z tomiku "Herzlich Endlösen"

-ajka [-allada?]

Król i królowa, nadzy, nie przy stole,

a jej gronostaj łysy jak jasna polana,

a jego berło miękkie niby zgasła kość.

Poodkładali na bok sporne terytoria

i poszli do pościeli wyławiać narybek,

i dotarli gładko na skraj nocnych koszul.

Król i królowa, zmarzli, nie przy winie,

a jej się marzy łóżko ciepłe jak Maroko,

a jemu śnią się grzechy pełne młodych ciał.   

Poukładani, cisi, na osobnych brzegach,

bez wspólnych czułych pragnień, zapatrzeni w lata

bezczelne, leniwe, pełne gier i kłamstw.    

Tak umieramy z wolna, gdy kończy się bajka

i  morał nas dopada tuż za okładkami.