A ci, co nieśli gwoździe, spóźnili się trochę

lubię ten mój wiersz  :) wielkanocny

A ci, co nieśli gwoździe, spóźnili się trochę

I

A ci, co nieśli gwoździe, spóźnili się trochę.

Tłum zgęstniał napowietrznie, straże dzielą ścieżki,

spychając ciała gapiów przesiąknięte potem

(patrz: zaraz tutaj przyjdzie, potem będą nieśli

stipes, bo dla skazańca jest trochę przyciężki),

przekupnie przekrzykują gwar „tu słodkie figi,

winogrona, daktyle, siekane orzeszki”

obok znowu dzieciarnia raźno kręci frygi,

podpłomyki się pieką, palenisko dymi,

kot przemyka w cień chłodny posuwistym krokiem,

skwar, handlarz drobiu pluje pestką z dyni

w koguta, który w klatce dopadł właśnie kwokę

(„jajek z tego nie będzie, nie na harce pora”),

w słońcu mętnieją łuski ryb prosto z jeziora.

II

W słońcu mętnieją łuski ryb prosto z jeziora,

karpie, wyborne sumy i świeżutkie brzany,

szarpie ostro postronkiem wychudzona koza

– „weź to bydlę, bo zaraz przewróci stragany”

krzyczy handlarz, za chwilę lecą z trzaskiem dzbany

i kosze pełne ozdób, tkanin zwiewnych bele,

rzemyki od sandałów i perskie dywany

– towar za tysiąc szekli na ziemi się ściele,

już złapali za kije, krew się w żyłach grzeje

krzyk w gardłach rośnie dźwiękiem lekko przykurzonym,

padły pierwsze przekleństwa, rzucono kamienie,

gdy miedzianym jękiem wszystko przytłoczyły trąby.

Tłum na kordon napiera, trzeszczą w ścisku żebra

skazaniec wraz z asystą w podróż się wybiera.

III

Skazaniec wraz z asystą w podróż się wybiera

(czy jest chociaż przystojny, powiedz, czy go widzisz

– ciekawska z tyłu tłumu głośno się wydziera),

wszyscy chcą bliżej, tłoczniej, nikt już się nie wstydzi,

pchają, jęczą i suną, jakby wzięci w tryby

zapachu krwi, amoku, niewzruszony wcale

odbija ludzką falę straży kordon sztywny,

konwój w ostatnią drogę przesuwa się dalej.

Już ci o słabszych łokciach gdzieś z tyłu zostali,

złodzieje umykają, niosąc pełne mieszki

w zupełnym rozgardiaszu sprawnie urzezane,

pobity handlarz zbiera z ziemi garnków resztki

(zgięty za brzuch się trzyma, zanosząc się szlochem).

A ci, co nieśli gwoździe, spóźnili się trochę.